Pielęgnacja lilaków
Lilaki to rośliny wyjątkowo łatwe w uprawie, bez specjalnych wymagań. Są wytrzymałe na mrozy i suszę, zatem praktycznie nie wymagają podlewania (poza okresami długotrwałej suszy).
Stanowisko - słoneczne lub półcieniste (najlepiej kwitną w miejscach słonecznych).
Podłoże - odmiany zdziczałe i półogrodowe bez wymagań - mogą rosnąć w ubogiej, średnio wilgotnej glebie. Odmiany szlachetne wolą glebę żyzną, o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym.
Cięcie - tuż po przekwitnięciu wedle uznania. Nie należy dopuszczać do zawiązywania nasion, gdyż osłabiają i szpecą roślinę.
Choroby i szkodniki - lilaki są odporne na szkodniki i choroby. Najczęściej atakują je mszyce, tarczniki i gąsienice - zwalczanie polega na opryskiwaniu roślin insektycydami lub preparatami naturalnymi np. wyciągiem z czosnku lub skrzypu polnego. W deszczowe lato lilaki czasami zapadają na mączniaka prawdziwego. W takim przypadku należy stosować standardowe opryski fungicydami. Ryzyko infekcji wielokrotnie zmniejsza sadzenie roślin na stanowiskach przewiewnych
i dobrze nasłonecznionych.
Nawożenie - nawozami wieloskładnikowymi, raz w roku, po kwitnieniu lub dwiema małymi dawkami wczesną wiosną i po kwitnieniu.
Lilak ottawski (lilak kanadyjski) - gatunek skrzyżowany sztucznie przez Izabelę Preston z Ottawy w roku 1920. Dorasta do 3 m wysokości. Kwitnie w maju fioletowymi kwiatami i ma ozdobne liście. Wyróżnia go brak odrostów korzeniowych, co sprawia, że jest jeszcze mniej kłopotliwy w uprawie od większości lilaków.